گفتگو با منیره  یکی ازاعضاء اولیه ی  کمیته " مادران عزادار

سایت مادران عزادار:

لطفن از تشکیل کمیته مادران عزادار برایمان بگویید . این کمیته چگونه شکل گرفت .

حدود 40 روز پیش بعد از  شنبه  30 خرداد  وقتی ندا آقاسلطان زن جوانی که بی گناه و بی دفاع در خیابان امیر آباد تهران به گلوله بسته شد و همه ، صحنه کشته شدن این دختر را دیدیم که چگونه با چشمان باز از دنیا رفت  ،با  تعدادی از دوستان که عمیقا داغدار و عزادار بودند و  نگران جان فرزندان خود در سطح شهر ها و زندان ها ،   دور هم جمع شدیم و یک نفر این ایده را مطرح کرد که  به یاد ندا  غروب شنبه ها  در جایی جمع شویم و با سکوت اعتراض خود را به این فجایع نشان دهیم . روی این ایده خیلی بحث کردیم و به این نتیجه رسیدیم که به صورت خیلی آرام اعتراض خود را نشان دهیم و بعد ،  بیانیه ای نوشتیم وخواسته هایمان را مشخص کردیم و از مادران درخواست کردیم که شنبه ها از ساعت 7 تا 8 غروب به پارک لاله بیایند و در این حرکت  به ما بپیوندند .پارک لاله را از این نظر انتخاب کردیم که ندا در امیرآّباد کشته شده بود و پارک لاله نزدیک ترین پارک به آن محل بود . 

خواسته های مشخص شما چیست ؟

یکی آزادی کلیه زندانیان سیاسی و مدنی . دومی مجازات آمران و عاملان این قتل ها .

واقعا جای تاسف است که تا کنون به رفتارها و اعمال غیر قانونی که حتی در زندان ها صورت گرفته و مشخص است  چه کسانی این اعمال را مرتکب شده اند  که منجر به کشته شدن زندانیانی  مثل دکتر زهرا بنی یعقوب شده است، هیچ شکایتی به نتیجه نرسیده است اگر مجرمان این قتل ها مجازات می شدند فکر می کنید این همه فاجعه اتفاق می افتاد ؟

یا اگر تا کنون روشن می شد  ، عزیزانی که   در دهه 60 بخصوص سال 67  اعدام شدند،چه گناهی مرتکب شده بودند و چه عمل غیر قانونی انجام داده بودند ، این فجایع تکرار می شد ؟  

از این حرکت استقبال شد ؟

بله ، دراولین شنبه  6 تیر ماه تعداد زیادی از زنان که اغلب میانسال و مسن بودند به پارک لاله آمدند و روی نیمکت های دورآب نمای پارک اکثرا با لباس سیاه در سکوت  نشستند ولی  نیروهای امنیتی و پلیس و لباس شخصی  که گردان گردان به پارک  آمده بودند  تا برای مادران عرض اندام کنند ، 20 نفر از آنان را بازداشت  و به مدت یک هفته در زندان اوین زندانی کردند که پس ازتلاش های فراوان مادران عزادار و خانواده های زندانیان ،  با قرار کفالت و یا وثیقه آزاد شدند .

شنبه 13 تیر ماه ،  مادران برای جلوگیری از تمرکز نیروهای پلیس در یک پارک ، اعلام کردند در 4 پارک لاله – ملت –گفتگو و اندیشه به سوگ خواهند نشست  که با ممانعت پلیس از ورود  زنان به پارک ها روبرو شدند و یک زن جوان در پارک لاله دستگیر و پس از یکروز آزاد شد . کمیته مادران عزادار که هر روز بر تعدادشان افزوده می شد از مردم  یاری طلبیدند و اعلام کردند غروب  شنبه های هر هفته در تمام پارک های ایران  حضور یابند و با راهپیمایی ، نشستن بر روی نیمکت ها با لباس سیاه ،  گفتن تسلیت به مردم ،  روشن کردن شمع ، بستن روبان سیاه به درختان و... به صورت مسالمت آمیز، اعتراض خود را به خشونت های رو به افزایش نشان دهند و نگذارند خون های بیگناهی که به ناحق ریخته شده فراموش شود .

  با این همه پراکندگی آیا تجمع یا حرکت قابل ملاحظه ای در پارک ها دیده می شود ؟

 مشاهدات عینی و گزارش های رسیده به وبلاگ مادران عزادار تا کنون  نشان داده  که مادران و زنان جوان با خلاقیت و ابتکار های خود در هر پارکی به شیوه ای مختلف عمل کرده اند واعتراض ها ، هر هفته رنگ تازه ای به خود گرفته است  ، که گزارش های آن را می توانید در وبلاگ مادران عزادار ملاحظه کنید .

 می دانید که این حرکت مثل الئه و اکبر گفتن های شبانه است و در  محله های مختلف شدت و ضعف دارد و با اینکه  هیچ رهبری و سازماندهی هم وجود  ندارد ،  به شکل خودجوش و مردمی در برخی پارک ها حرکت های خوبی برای نشان دادن حضور زنان صورت می گیرد.البته  ما انتظار داریم نیروهای پلیس و امنیتی مانع این حرکت مدنی و مسالمت آمیز و قانونی  مادران در پارک ها نشوند و بتدریح شاهد تجمع های گسترده ای باشیم تا خواسته هایمان فراموش نشود و به حق و حقوق شهروندی خود برسیم . 

آیا مادرانی که فرزندان شان در جریانات اخیر کشته شده اند هم به این جمع پیوسته اند ؟

یکی از برنامه های ما دیدار با  مادران و خانواده های شهدای اخیر و شرکت در مراسم تشییع ، عزاداری و بزرگداشت شهدا است و فکر می کنم همدردی ،  حداقل کاری است که مادران انجام می دهند . مثلن وقتی مادر ندا تصمیم گرفت بنا به دلایل روشن برای مراسم  چهلم ندا به بهشت زهرا نرود ما او را تنها نگذاشتیم و مراسم بزرگداشتی برای ندا برگزار کردیم که علاوه بر خانواده و اقوام ندا ، برخی از فعالان جنبش زنان ، تعدادی از اعضاء کمپین یک میلیون امضاء ، گروهی از مادران کمپین ، گروهی از مادران صلح و تعدادی از زنان اصلاح طلب و خانم اعظم طالقانی هم حضور داشتند و این بزرگداشت مرهمی بود بردل مادر عزادار و داغدار ندا . فکر می کنم تصویر زیبای  مادر ندا را در پارک دیده اید که با نگاه کردن به شمع هایی که روشن کرده اشک می ریزد .

نا گفته نماند که خانم پروین فهیمی مادر سهراب اعرابی اولین مادری بود که اعتراض اش را نسبت به کشته شدن پسرش و بی خبری و سرگردانی خودش به مدت 26 روز بیان کرد و عملن به پدر و مادر ها جرات و شهامت اعتراض  داد . واقعن چه چیزی عزیز تر از جگرگوشه مادر است ؟

آیا مادران در شهرستان ها یا کشور های دیگر از این حرکت حمایت کرده اند ؟

به صورت فردی ایمیل هایی از شهرستان های مختلف دریافت کرده ایم که از این تلاش ، حمایت شده  ولی تا کنون حرکتی در شهر های مختلف گزارش نشده است . البته جو فشار و ارعاب در شهرستان ها بیشتر از تهران حاکم است که امیدواریم این جو شکسته شود و همه مردم بتوانند خواسته های خود را بدون ترس از باتوم و ضرب و شتم و زندان و شکنجه و کشته شدن بیان کنند .    

در مورد حمایت های جهانی ،  مادران و زنان در کشور های مختلف از این حرکت حمایت کرده اند  و شنبه ها با مادران ایرانی  همراه شده اند و تلاش مادران عزادار را به کمپینی جهانی تبدیل کرده اند .

 حمایت خانم شیرین عبادی حقوقدان و برنده جایزه صلح نوبل - حمایت مادران ایتالیایی  – مادران عزادار در استکهلم – مادران اطریشی در وین – مادران عزادار ایرانی و آلمانی در برلین و کلن ، حمایت گروه مطالعاتی زنان ایرانی در سن دیگو ( امریکا ) حمایت ائتلاف بین المللی زنان مدافع حقوق بشراز حرکت حق خواهانه مادران ایرانی از جمله حمایت های جهانی از مادران عزادار است . ما از همه این پشتیبانی ها ممنون هستیم و امیدواریم این همبستگی با مادران ایرانی به طور کلی ادامه پیدا کند .